Vandaag ben ik hier precies twee weken! Twee weken? Twee weken!
En het gaat goed, behalve dan dat ik onder de muggenbulten zit, op de meest vervelende plaatsen, van die rode jeukende bulten bah, en dat ondanks muggentabletten voor binnen en rokende slangetjes buiten....
Ik ben druk bezig geweest met opstarten:
- wennen aan weer met zijn tweeën zijn met Labro (lukt aardig!)
- mijn plek veroveren in huis door te poetsen, te verven, in te richten enzovoort (ja, de horren met gaas zijn besteld, maar nog niet klaar!)
En we hebben nog een kastje gekregen van Sonia voor in de keuken, maar daar heb ik geen foto van.
- het creatieve zomerprogramma in gang zetten: ruimte inrichten, spullen overbrengen, uitpakken en ordenen, flyers maken en uitdelen...
Er waren verschillende meevallers:
Precies de goede deur voor mijn Toyota gevonden bij een dealer in Athene, die inmiddels op Kefalonia gearriveerd moet zijn en door de plaatselijke garage erin gezet gaat worden (voor iets meer dan een tiende van de prijs in Nederland.....)
"Ik heb nog een klein kamertje over in mijn huis, met een eigen deur, en aan de doorgaande weg. Zullen we daar samen een atelier inrichten?"aldus mijn vriendinnetje Niki. JA, was mijn antwoord, wanneer zullen we dat gaan doen? Het was te mooi om waar te zijn natuurlijk, een paar dagen later krabbelde ze terug: misschien voor volgend jaar? Het is waar dat we even goed moeten onderzoeken hoe we dit het handigst kunnen aanpakken....
Er zijn de hele zomer door yoga lessen, twee keer per week, gegeven door mijn vriendin Maria, je weet wel de moeder van die schattige Koralia. Yoga in Antipata, in dezelfde school waar ik 's ochtends met de kinderen zit.....
Om hier te komen en vriendinnen te hebben! Wat een heerlijkheid! Dat is nieuw en erg prettig! Niet alleen maar mensen met wie je dagelijks trivialiteiten uitwisselt, maar gewoon echt vriendinnen waar je echt contact mee hebt, met wie je over van alles kunt praten en die je vertrouwt en zij jou. Heerlijk!
En natuurlijk zijn er de tegenslagen:
- hoe moeilijk het was om een geschikte kamer te vinden voor mijn vrijwilligster. Ik had enkel een paar noodoplossingen gevonden tot nu toe, niet iets waarvan ik dacht haar erg blij mee te maken. Gisteren liet ze me weten de reis te annuleren wegens persoonlijke (familie)omstandigheden.
- de ruimte in Fiskardo die niet klaar was toen ik kwam. Na overleg met Dimitra hadden we de datum dat het klaar zou zijn op 10 juli gesteld. Eergisteren liet ze me weten dat we dat niet zouden halen, misschien eind volgende week.... En vandaag liet ze me weten dat de ruimte helemaal niet klaarkomt voor dit seizoen. Fiskardo Kids kan niet doorgaan dit jaar, we doen gewoon enkel Antipata Kids......
go with the flow is tenslotte mijn motto deze zomer, nietwaar?
En dan zijn er de dingen die zijn zoals ze zijn hier:
- de prachtige blauwe, groene, groenblauwe doorzichtige zee.... het water is nog een beetje fris vind ik, maar wordt al gauw beter
- de katten in en om het huis, maar wat een verschil met vorig jaar: niet zoveel kittens, de slaapkamer afgesloten, het eetgebeuren buiten en niet in de keuken..... het is overigens een komen en gaan van katten en katjes. In mijn eerste week hier heeft L er 5 begraven, 2 geschept door een auto, 3 kittens die het niet gered hebben. Van de 16 kittens van vorig jaar zijn er nog maar 5 over. Ook komen er regelmatig nieuwe poezen aanlopen. In totaal zijn het er veel minder dan vorig jaar. En dus beter te hanteren.
- mijn schoonvader Mitsos, hij houdt zich nog steeds kranig met zijn 92 jaar, al klaagt hij wel over pijn in zijn benen en loopt hij niet meer zoveel als hij deed. Maar hij zorgt nog steeds voor zichzelf en kookt, en maakt regelmatig ook wat voor ons.... (omgekeerd hoeven we niet aan te beginnen, dat eet hij toch niet...)
Afgelopen maandag ging ik met Sonia naar Argostoli. een waar avontuur nu de doorgaande weg afgesloten is. Er zijn twee wegen voor het eerste stuk (tot Divarata), de ene is de weg die ik wel vaker nam met uitzicht op Ithaka, en dan het laatste stuk (bergafwaarts) naar Divarata en niet naar Agia Eufemia. Dit is de weg voor vrachtwagens en bussen..... Er staan lijnen aan de zijkanten van de weg, soms wit, dan geel, en de weg is soms breed en soms heel smal.... Als je een tegenligger tegenkomt moet je bijna overal uitwijken, achteruit of iets dergelijks.
De andere weg is korter maar zó steil en bochtig, mijn hemel, zó hoog, ongelooflijk.
En een heel stuk van die weg is onverhard (gelukkig niet op de hele steile gedeeltes...). Er staan ongelooflijk veel wegwijzers langs beide routes, want het is soms echt moeilijk om de goede weg aan te houden.... Sommige wegwijzers zijn duidelijk door de mensen die aan de weg wonen gemaakt, die waren het waarschijnlijk zat om steeds weer de goede weg aan te wijzen.....
Het was trouwens erg gezellig met Sonia. Ondanks dat het voor haar en haar gezin een hele moeilijke tijd is (financieel) hebben we behoorlijk veel lol gehad samen en er een leuk uitje van gemaakt.
En dat jullie niet denken dat mijn handen stil hebben gezeten: ik ben bezig met wat steentjes omhaken, en heb een afscheiding (voor op zolder in Almere bij mijn slaapgedeelte) geknoopt/ gehaakt....
Vandaag was de derde dag met de Antipata Kids. Dat was erg leuk. Wat een heerlijke ruimte in die school, koel, schoon, ruim, goed onderhouden, geweldig! Ik had deze dagen 7-9 kinderen, van 3 tot en met 12 jaar oud. Het is een feestje met hen, ze genieten er zo van, heerlijk. Nu rest mij de taak om de ouders van de kinderen in Fiskardo op de hoogte te brengen van het feit dat ze welkom zijn in Antipata.....
En het gaat goed, behalve dan dat ik onder de muggenbulten zit, op de meest vervelende plaatsen, van die rode jeukende bulten bah, en dat ondanks muggentabletten voor binnen en rokende slangetjes buiten....
Ik ben druk bezig geweest met opstarten:
- wennen aan weer met zijn tweeën zijn met Labro (lukt aardig!)
Heerlijke maaltijd gemaakt door L: zwaardvis! Hmmmmmm!
- mijn plek veroveren in huis door te poetsen, te verven, in te richten enzovoort (ja, de horren met gaas zijn besteld, maar nog niet klaar!)
De deur is fris geverfd, dezelfde kleur met de luiken..... Oeps, die moeten nu eigenlijk ook weer (dat ga ik niet doen). binnen heb ik de deurposten en deuren ook geverfd.
een kastje gekregen van Sonia, voor in de keuken.
En we hebben nog een kastje gekregen van Sonia voor in de keuken, maar daar heb ik geen foto van.
- het creatieve zomerprogramma in gang zetten: ruimte inrichten, spullen overbrengen, uitpakken en ordenen, flyers maken en uitdelen...
Er waren verschillende meevallers:
Precies de goede deur voor mijn Toyota gevonden bij een dealer in Athene, die inmiddels op Kefalonia gearriveerd moet zijn en door de plaatselijke garage erin gezet gaat worden (voor iets meer dan een tiende van de prijs in Nederland.....)
"Ik heb nog een klein kamertje over in mijn huis, met een eigen deur, en aan de doorgaande weg. Zullen we daar samen een atelier inrichten?"aldus mijn vriendinnetje Niki. JA, was mijn antwoord, wanneer zullen we dat gaan doen? Het was te mooi om waar te zijn natuurlijk, een paar dagen later krabbelde ze terug: misschien voor volgend jaar? Het is waar dat we even goed moeten onderzoeken hoe we dit het handigst kunnen aanpakken....
Er zijn de hele zomer door yoga lessen, twee keer per week, gegeven door mijn vriendin Maria, je weet wel de moeder van die schattige Koralia. Yoga in Antipata, in dezelfde school waar ik 's ochtends met de kinderen zit.....
Om hier te komen en vriendinnen te hebben! Wat een heerlijkheid! Dat is nieuw en erg prettig! Niet alleen maar mensen met wie je dagelijks trivialiteiten uitwisselt, maar gewoon echt vriendinnen waar je echt contact mee hebt, met wie je over van alles kunt praten en die je vertrouwt en zij jou. Heerlijk!
En natuurlijk zijn er de tegenslagen:
- hoe moeilijk het was om een geschikte kamer te vinden voor mijn vrijwilligster. Ik had enkel een paar noodoplossingen gevonden tot nu toe, niet iets waarvan ik dacht haar erg blij mee te maken. Gisteren liet ze me weten de reis te annuleren wegens persoonlijke (familie)omstandigheden.
- de ruimte in Fiskardo die niet klaar was toen ik kwam. Na overleg met Dimitra hadden we de datum dat het klaar zou zijn op 10 juli gesteld. Eergisteren liet ze me weten dat we dat niet zouden halen, misschien eind volgende week.... En vandaag liet ze me weten dat de ruimte helemaal niet klaarkomt voor dit seizoen. Fiskardo Kids kan niet doorgaan dit jaar, we doen gewoon enkel Antipata Kids......
go with the flow is tenslotte mijn motto deze zomer, nietwaar?
En dan zijn er de dingen die zijn zoals ze zijn hier:
- de prachtige blauwe, groene, groenblauwe doorzichtige zee.... het water is nog een beetje fris vind ik, maar wordt al gauw beter
- de katten in en om het huis, maar wat een verschil met vorig jaar: niet zoveel kittens, de slaapkamer afgesloten, het eetgebeuren buiten en niet in de keuken..... het is overigens een komen en gaan van katten en katjes. In mijn eerste week hier heeft L er 5 begraven, 2 geschept door een auto, 3 kittens die het niet gered hebben. Van de 16 kittens van vorig jaar zijn er nog maar 5 over. Ook komen er regelmatig nieuwe poezen aanlopen. In totaal zijn het er veel minder dan vorig jaar. En dus beter te hanteren.
- mijn schoonvader Mitsos, hij houdt zich nog steeds kranig met zijn 92 jaar, al klaagt hij wel over pijn in zijn benen en loopt hij niet meer zoveel als hij deed. Maar hij zorgt nog steeds voor zichzelf en kookt, en maakt regelmatig ook wat voor ons.... (omgekeerd hoeven we niet aan te beginnen, dat eet hij toch niet...)
Afgelopen maandag ging ik met Sonia naar Argostoli. een waar avontuur nu de doorgaande weg afgesloten is. Er zijn twee wegen voor het eerste stuk (tot Divarata), de ene is de weg die ik wel vaker nam met uitzicht op Ithaka, en dan het laatste stuk (bergafwaarts) naar Divarata en niet naar Agia Eufemia. Dit is de weg voor vrachtwagens en bussen..... Er staan lijnen aan de zijkanten van de weg, soms wit, dan geel, en de weg is soms breed en soms heel smal.... Als je een tegenligger tegenkomt moet je bijna overal uitwijken, achteruit of iets dergelijks.
De andere weg is korter maar zó steil en bochtig, mijn hemel, zó hoog, ongelooflijk.
Het was trouwens erg gezellig met Sonia. Ondanks dat het voor haar en haar gezin een hele moeilijke tijd is (financieel) hebben we behoorlijk veel lol gehad samen en er een leuk uitje van gemaakt.
En dat jullie niet denken dat mijn handen stil hebben gezeten: ik ben bezig met wat steentjes omhaken, en heb een afscheiding (voor op zolder in Almere bij mijn slaapgedeelte) geknoopt/ gehaakt....
Bijna af....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten