Tja, een ander titel kon ik niet bedenken. Mijn dagen zijn gevuld met zoveel verschillende dingen dat ik er niks speciaals uit kon pikken voor de titel....
Met de kinderen hebben we ons de afgelopen week bezig gehouden met "ons dorp". Ze hebben naar hartelust geschilderd en getekend (o.a hun eigen huis, een gebouw dat ze konden zien, hun favoriete plek), geknutseld met dozen, gekleid en natuurlijk hebben we veel gezongen en gespeeld!
Ik zit dus alle dagen in Antipata, een prachtig, prettig, koel en ruim gebouw. Stiekem vind ik het heerlijk om gewoon op 1 plek te zijn, en niet in Fiskardo....
De dinsdag, woensdag en donderdag zijn de drukste dagen, zoals het zich nu laat aanzien. Gisteren (zondag) waren er maar vier, maar op donderdag had ik er dertien! En met relatief veel jonge kinderen is dat best aanpoten in mijn eentje, Vrijwilligers, jullie worden gemist!
Afgelopen dinsdag werden we wakker met gedonder in de verte. Het kwam steeds dichterbij, de lucht werd steeds donkerder en ja hoor, een gigantisch onweer met tropische stortbui brak los! Zo ver in de zomer best bijzonder. (L zegt dat het vroeger wel vaker zo was, maar de laatste jaren niet meer) en ook heerlijk verkoelend, de temperatuur was direct een graad of zes gedaald! De volgende dag alweer terug bij normaal, maar tot nu toe is het heel goed uit te houden, er staat vaak een windje en het is hier nog niet ver boven de 30 graden is geweest (in NL wel heb ik gehoord!)
Bordje smullen op zijn grieks....
Vorige week was Mitsos (mijn schoonvader van 92) niet zo lekker. Het zag er even naar uit dat we zelfs naar het ziekenhuis moesten voor een röntgenfoto, maar gelukkig, het ging weer over, of liever gezegd: hij kon weer naar de wc, en dat luchtte enorm op.
Ik ga trouw twee keer per week naar yoga, ik vind het pittig, maar ook wel erg fijn, het schijnt goed te zijn voor een mens dus....
De keerzijde van niet meer in Fiskardo werken is dat ik dus ook niet als vanzelfsprekend ga zwemmen. Daar moet ik dan weer wat extra's voor doen, en dat lukt niet elke dag. Nou ja, ik heb natuurlijk wel heerlijk lang de tijd!!
Afgelopen zaterdag heb ik met vriendin Chrisoula genoten van een late zwempartij (tegen 8 uur 's avonds). We gingen naar Alaties, aan de westkant van dit noordelijke puntje Kefalonia. De zee was heerlijk van temperatuur, en een beetje onrustig maar juist wel fijn daar. Daarna hebben we gesmuld van kleine hapjes "pikilia mezé", tapas op zijn Grieks, bij het restaurant daar, genietend van de zonsondergang en elkaars gezelschap.
De ramen zijn klaar, de horren-kattenwering-frames zeg maar. Ondanks dat het hekwerk uit verschillende kleine stukken bestond, heeft de timmerman goed werk geleverd. Hij heeft gewoon de eindjes aan elkaar geknoopt op maat, zeg maar, hier in Gr. kijken ze daar niet van op. Ik heb het hout een verflaagje gegeven en nu zitten ze in twee van de drie ramen erin. Het derde past niet. Ik had er geen rekening mee gehouden bij het opmeten dat die dikke oude muren bij de 'ingang' wel eens kleiner konden zijn dan bij het raamkozijn... dus die moet nog een beetje bijgewerkt..... Het maakt wel al een heel verschil in het aantal vliegen dat binnen rondvliegt en het aantal katten.... heel prettig!
Tja die katten. Afgelopen week zijn we verblijd met een nestje van drie. De moeder was te jong voor sterilisatie de afgelopen keer. En nu dus een nestje. Het is een komen en gaan van poezen hier. Regelmatig verdwijnen er poezen, soms vinden we er 1 doodgereden, soms zijn ze er ineens niet meer. Dan zijn ze hoogstwaarschijnlijk ook doodgereden, maar door iemand anders opgeruimd. Het is maar goed ook, want anders zou het helemaal de spuigaten uit lopen... Maar wel heel schattig zo, op de treden naar ons tuinhekje (er worden veel foto's van gemaakt door toeristen!)
Er loopt een klein miserabel zwart scharminkeltje rond, dat L aan het opkalefateren is (zie boven met zijn moeder). Ik snap best dat je je gaat hechten aan al die levende wezens....
L zegt: ander mensen hebben kippen, of geiten of koeien, en ik heb katten.....
Dan het verhaal van Efialtis. Weten jullie nog, die twee kleine katjes die we hiernaartoe gebracht hebben een aantal jaren geleden, toen L in dit huisje ging wonen. Wel Moussi is gesterisileerd en woont hier nog steeds, als matriarch van de poezenbevolking hier. Maar Efialtis woont met zijn gezin (een lapjespoes en twee kittens) bij de vuilnisbak om de bocht. We noemen het gekscherend de Favela van Tselendata. De ouders op de container, de kittens eronder. Best bijzonder toch voor een kater om zo met zijn liefje en kinderen te wonen? Dat doet ie al een paar jaar hoor. Heeel af en toe komt ie bij-eten hier. Hij ziet er niet uit, met een smerig gezicht. Maar wel een grote sterke kater, die Efialtis!
We doen veelal boodschappen in een kleine supermarkt in Mangano tegenwoordig, bij Eleni en Vasilis. Eleni maakt zelf jam en olijven en zo in, en die verkoopt ze. Ook verkoopt ze zelfgemaakte zeepjes, zakjes met kruiden e.d. die een vriendin van haar maakt en leuk verpakt. Lokale producten dus. Dus vroeg ze aan mij of ik niet wat van mijn tasjes e.d. bij haar op een plank wilde leggen. Ach, het ziet er wat anders uit tussen de folie en de wijn dan onze zorgvuldige etalering bij de winkel van Kort maar Prachtig, maar waarom ook niet?????
Verder ben ik in de middagen veel creatief bezig. Heerlijk. Sinds ik weet dat dat atelier deze zomer toch niet doorgaat, heb ik me hier zo goed mogelijk geïnstalleerd, en ben met van alles bezig. Steentjes omhaken, vilten (vanmorgen heb ik me gewaagd aan mijn eerste halssieraden van vilt...), prachtige mandala's als begin van mijn project "de fiets van mijn vader"
Meehaken met een Freeform CAL (= Crochet ALong, iemand bedenkt iedere week een stukje verder van een groot project, meestal is dat een heel gestructureerd patroon van een gehaakte deken of zo, en dan elke week een toer in een of ander bijzonder steekje, niks voor mij, maar wel erg leuk om zo toch iets samen te doen, verbinding, delen, daar ben ik altijd voor. En het leuke van internet is dat dat gewoon kan, met mensen over de hele wereld. Een modern breikransje zeg maar..... Dit CAL project heeft wel mijn belangstelling, want het gaat over 'wild-haken' (freeform). Iedere week een thema (bijv je lievelingslied, of dier, bloemen, je handen vieren, dat soort dingen) en dat dan omzetten in kleine persoonlijke gehaakte kunstwerkjes die als een puzzel aan elkaar gehaakt een deken of wandkleed gaan vormen. Het maakte niet uit wanneer je mee ging doen, niet iedereen loopt gelijk op, en de foto's van elkaars werk worden gedeeld. Als je eens een kijkje wilt nemen, dit is de link naar de FB pagina:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1606928569532910.1073741831.1586455371580230&type=3
dit is mijn begin:
Pfff, tijd om te gaan zwemmen! tot de volgende keer maar weer....
Met de kinderen hebben we ons de afgelopen week bezig gehouden met "ons dorp". Ze hebben naar hartelust geschilderd en getekend (o.a hun eigen huis, een gebouw dat ze konden zien, hun favoriete plek), geknutseld met dozen, gekleid en natuurlijk hebben we veel gezongen en gespeeld!
Ik zit dus alle dagen in Antipata, een prachtig, prettig, koel en ruim gebouw. Stiekem vind ik het heerlijk om gewoon op 1 plek te zijn, en niet in Fiskardo....
De dinsdag, woensdag en donderdag zijn de drukste dagen, zoals het zich nu laat aanzien. Gisteren (zondag) waren er maar vier, maar op donderdag had ik er dertien! En met relatief veel jonge kinderen is dat best aanpoten in mijn eentje, Vrijwilligers, jullie worden gemist!
Afgelopen dinsdag werden we wakker met gedonder in de verte. Het kwam steeds dichterbij, de lucht werd steeds donkerder en ja hoor, een gigantisch onweer met tropische stortbui brak los! Zo ver in de zomer best bijzonder. (L zegt dat het vroeger wel vaker zo was, maar de laatste jaren niet meer) en ook heerlijk verkoelend, de temperatuur was direct een graad of zes gedaald! De volgende dag alweer terug bij normaal, maar tot nu toe is het heel goed uit te houden, er staat vaak een windje en het is hier nog niet ver boven de 30 graden is geweest (in NL wel heb ik gehoord!)
Bordje smullen op zijn grieks....
Vorige week was Mitsos (mijn schoonvader van 92) niet zo lekker. Het zag er even naar uit dat we zelfs naar het ziekenhuis moesten voor een röntgenfoto, maar gelukkig, het ging weer over, of liever gezegd: hij kon weer naar de wc, en dat luchtte enorm op.
Ik ga trouw twee keer per week naar yoga, ik vind het pittig, maar ook wel erg fijn, het schijnt goed te zijn voor een mens dus....
De keerzijde van niet meer in Fiskardo werken is dat ik dus ook niet als vanzelfsprekend ga zwemmen. Daar moet ik dan weer wat extra's voor doen, en dat lukt niet elke dag. Nou ja, ik heb natuurlijk wel heerlijk lang de tijd!!
Afgelopen zaterdag heb ik met vriendin Chrisoula genoten van een late zwempartij (tegen 8 uur 's avonds). We gingen naar Alaties, aan de westkant van dit noordelijke puntje Kefalonia. De zee was heerlijk van temperatuur, en een beetje onrustig maar juist wel fijn daar. Daarna hebben we gesmuld van kleine hapjes "pikilia mezé", tapas op zijn Grieks, bij het restaurant daar, genietend van de zonsondergang en elkaars gezelschap.
De ramen zijn klaar, de horren-kattenwering-frames zeg maar. Ondanks dat het hekwerk uit verschillende kleine stukken bestond, heeft de timmerman goed werk geleverd. Hij heeft gewoon de eindjes aan elkaar geknoopt op maat, zeg maar, hier in Gr. kijken ze daar niet van op. Ik heb het hout een verflaagje gegeven en nu zitten ze in twee van de drie ramen erin. Het derde past niet. Ik had er geen rekening mee gehouden bij het opmeten dat die dikke oude muren bij de 'ingang' wel eens kleiner konden zijn dan bij het raamkozijn... dus die moet nog een beetje bijgewerkt..... Het maakt wel al een heel verschil in het aantal vliegen dat binnen rondvliegt en het aantal katten.... heel prettig!
Tja die katten. Afgelopen week zijn we verblijd met een nestje van drie. De moeder was te jong voor sterilisatie de afgelopen keer. En nu dus een nestje. Het is een komen en gaan van poezen hier. Regelmatig verdwijnen er poezen, soms vinden we er 1 doodgereden, soms zijn ze er ineens niet meer. Dan zijn ze hoogstwaarschijnlijk ook doodgereden, maar door iemand anders opgeruimd. Het is maar goed ook, want anders zou het helemaal de spuigaten uit lopen... Maar wel heel schattig zo, op de treden naar ons tuinhekje (er worden veel foto's van gemaakt door toeristen!)
Er loopt een klein miserabel zwart scharminkeltje rond, dat L aan het opkalefateren is (zie boven met zijn moeder). Ik snap best dat je je gaat hechten aan al die levende wezens....
L zegt: ander mensen hebben kippen, of geiten of koeien, en ik heb katten.....
Dan het verhaal van Efialtis. Weten jullie nog, die twee kleine katjes die we hiernaartoe gebracht hebben een aantal jaren geleden, toen L in dit huisje ging wonen. Wel Moussi is gesterisileerd en woont hier nog steeds, als matriarch van de poezenbevolking hier. Maar Efialtis woont met zijn gezin (een lapjespoes en twee kittens) bij de vuilnisbak om de bocht. We noemen het gekscherend de Favela van Tselendata. De ouders op de container, de kittens eronder. Best bijzonder toch voor een kater om zo met zijn liefje en kinderen te wonen? Dat doet ie al een paar jaar hoor. Heeel af en toe komt ie bij-eten hier. Hij ziet er niet uit, met een smerig gezicht. Maar wel een grote sterke kater, die Efialtis!
We doen veelal boodschappen in een kleine supermarkt in Mangano tegenwoordig, bij Eleni en Vasilis. Eleni maakt zelf jam en olijven en zo in, en die verkoopt ze. Ook verkoopt ze zelfgemaakte zeepjes, zakjes met kruiden e.d. die een vriendin van haar maakt en leuk verpakt. Lokale producten dus. Dus vroeg ze aan mij of ik niet wat van mijn tasjes e.d. bij haar op een plank wilde leggen. Ach, het ziet er wat anders uit tussen de folie en de wijn dan onze zorgvuldige etalering bij de winkel van Kort maar Prachtig, maar waarom ook niet?????
Verder ben ik in de middagen veel creatief bezig. Heerlijk. Sinds ik weet dat dat atelier deze zomer toch niet doorgaat, heb ik me hier zo goed mogelijk geïnstalleerd, en ben met van alles bezig. Steentjes omhaken, vilten (vanmorgen heb ik me gewaagd aan mijn eerste halssieraden van vilt...), prachtige mandala's als begin van mijn project "de fiets van mijn vader"
met de prachtige wol van de Almeerse Wolunie, zelf gewassen en gekaard....
Meehaken met een Freeform CAL (= Crochet ALong, iemand bedenkt iedere week een stukje verder van een groot project, meestal is dat een heel gestructureerd patroon van een gehaakte deken of zo, en dan elke week een toer in een of ander bijzonder steekje, niks voor mij, maar wel erg leuk om zo toch iets samen te doen, verbinding, delen, daar ben ik altijd voor. En het leuke van internet is dat dat gewoon kan, met mensen over de hele wereld. Een modern breikransje zeg maar..... Dit CAL project heeft wel mijn belangstelling, want het gaat over 'wild-haken' (freeform). Iedere week een thema (bijv je lievelingslied, of dier, bloemen, je handen vieren, dat soort dingen) en dat dan omzetten in kleine persoonlijke gehaakte kunstwerkjes die als een puzzel aan elkaar gehaakt een deken of wandkleed gaan vormen. Het maakte niet uit wanneer je mee ging doen, niet iedereen loopt gelijk op, en de foto's van elkaars werk worden gedeeld. Als je eens een kijkje wilt nemen, dit is de link naar de FB pagina:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1606928569532910.1073741831.1586455371580230&type=3
dit is mijn begin:
Pfff, tijd om te gaan zwemmen! tot de volgende keer maar weer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten