Weer twee weken verder na mijn vorige bericht. en wat een volle weken waren het. En ook: de tijd vliegt! Raar idee dat in Almere de scholen alweer een week begonnen zijn... Mijn vakantie komt naderbij. (ben zo blij dat ik dat in Almere al besloten had). Ik heb nog maar één week met de kinderen, help nog zoveel te doen voor de presentatie / tentoonstelling volgende week zondag! Dat wordt dus weer een drukke week.
Ik heb net een paar dagen buikgriep achter de rug. Heel vervelend met koorts, buikpijn, diarree, hoofdpijn, alles erop en eraan. L heeft me allerschattigst en bekwaam verzorgd. Ik heb twee dagen in bed doorgebracht, en vandaag ben ik in en om het huis om weer aan te sterken. Ouders afgebeld.. gelukkig zijn het de 'rustige' dagen van de week (op dinsdag woensdag en donderdag heb ik zo'n 12-13 kinderen).
Deze week zijn we bezig met "kleur". We hebben o.a. mandala's gevilt in plastic bordjes (voor de vorm) en kunstenaar Nikos is geweest om met de kids te mozaïeken.
Verder genoten we van de ruimte, sinds de tentoonstelling afgelopen maandag is afgebroken. We konden gelukkig blijven in het lokaal waar we waren (dus de spullen hoefden niet weer verplaatst) en in het andere lokaal is het helemaal leeg met een groot tapijt op de vloer dat gebruikt wordt bij de yoga. Voor de kinderen is dat dus een heerlijk speeloppervlak: slippertjes uit en buitelen maar!
Tja dat verplaatsen van spullen..... we waren het wel zat hoor na twee weken: tafeltjes en stoeltjes terugzetten, ezels met schilderijen aan de kant, en tussen de middag weer alles stapelen en opbergen onder de schragen-tafels, met blauwe doeken afdekken, stoelen inklappen en aan de kant, tafels wegzetten, ezels met schilderijen weer op hun plek enzovoort enzovoort enzovoort.......
Maar de tentoonstelling is goed verlopen, er was belangstelling, er zijn dingen verkocht. We hebben hele gezellige avonden doorgebracht, meestal Efi, Dionysia (een jonge schilderes), soms Poli-anna met haar drie dochtertjes (waarvan er 2 mij heel graag hielpen met kaarden, vilten enzovoort), soms Nikos de mozaïek-kunstenaar. Op een avond was er helemaal niemand aan bezoekers. Toen hebben we een karafje wijn gehaald en hapjes aan de overkant, en haalde ik mijn gitaar uit de auto en hebben we ons eigen feestje gebouwd! De ouders en zus van Dionysia kwamen er ook nog bij, en zo hadden we het heel gezellig! Tja een mens moet toch wat nietwaar.
Ook was er op een avond een voorstelling met muziektheater voor groot en klein op het schoolplein, een voorstelling van Karangkjozis (schaduwpoppenspel) voor de kinderen en een lezing van een professor over scheepsbouw in het oude Griekenland, reuze interessant (nee echt!). Wat een cultuur in dat kleine Antipata! En al die avonden brachten wat meer publiek ook naar onze tentoonstelling.
Hier nog wat foto's van dingen die ik gemaakt heb tijdens de tentoonstelling:
In Sami heb ik de tweede keer dat ik er was een groepskunstwerk gemaakt met de kinderen. Frederike had een lege muur in het restaurant, die ze wel opgevrolijkt wilde. Na wat doorpraten erover was het wel handig als het verplaatsbaar zou zijn, want misschien werd die muur wel afgebroken in de winter om ingang te worden naar het zwembad. Afijn, ik bedacht iets simpels met kleur en kartonnen vierkanten, hangend aan nylondraden aan een bamboestok. En zo gezegd zo gedaan. De kids gingen enthousiast aan het schilderen met elk maar twee kleuren en wit, een stuk of zes vierkanten en een specifieke opdracht daarmee. Om 21uur hadden we zo'n tachtig beschilderde vierkanten die nog moesten drogen... Ik ben maar even een hapje gaan eten, en toen ik terugkwam begonnen aan de klus van het rangschikken en rijgen en ophangen... Om middernacht zou ik eigenlijk stoppen maar het was bijna klaar en het werd zo mooi... dus ik maakte het natuurlijk af. Om half één was ik klaar, dik tevreden! En op de lange donkere rit naar huis voelde ik me zooooo blij!
De derde keer met de kinderen in Sami hebben we dromenvangers gemaakt. Altijd leuk om te doen. Wel behoorlijk veel voorbereiding en organisatie vooraf omdat ze het anders in de beperkte tijd niet af konden krijgen. Maar het was weer goed gelukt!
Wat ook goed lukt is het zwemmen (bijna) elke ochtend. Heerlijk die zee in alle rust. Ik ga vrijwel altijd naar Emblisi, is het makkelijkst. Ontbijtje en kleren mee, en dan direct door naar de school in Antipata. Ik voel me dan (bijna) de hele ochtend lekker fris (behalve als het over de 30 graden is).
Nu mijn werkzaamheden minder worden, merk ik dat ik weer meer ga nadenken over "hoe ik nu verder wil/ga/moet", met Yemanja en met mijn eigen groei. Er bubbelt van alles in mij op maar wat is realistisch en wat levert genoeg inkomen op? Ingewikkeld vind ik het, ik ben er voorlopig niet uit dat weet ik wel.
Nog wat foto's van Antipata Kids:
uitstapje naar Fiskardo: op bezoek bij de duikschool waar we skelet van een walvis en een zeehond, schelpen en nog veel meer hebben gezien. Natuurlijk ook een ijsje!
Mijn Yotaki liet me vorige week twee keer goed schrikken. De eerste keer hoorde ik ineens van linksvoor "kdoep kdoep kdoep", dat klonk niet goed. Ik was bang voor schokbreker of iets dergelijks met mijn lekenverstand, Alekos (de plaatselijke automonteur) vond het ook niet goed klinken, deed m op de brug omhoog, haalde het wiel los en... er vielen brokken steen uit. Gelukkig dat viel mee!
De tweede keer ging het rechterraam niet meer dicht. Oeps. Geen geluidje van het motortje, niets. De snuggere zoon van Alekos keek ernaar, probeerde de knopjes rechts en vroeg toen: probeer dat knopje daar links eens. Had ik dat per ongeluk zonder te weten ingedrukt, was een soort beveiliging.......ik voelde me behoorlijk stom maar... welk een geluk bij twee ongelukjes!
Rest me nog alleen te verhalen over de katten. Ik kan melden dat Pitouro (inmiddels Pitouritsa) een volledig nieuw glanzend zwart vachtje heeft, gegroeid is als kool en zich als kitten gedraagt: speels, hongerig, sociaal, eigenwijs en dan ineens wop, in slaap. Ook haakt ze tegenwoordig gezellig aan met het zogen bij de andere kittens, no problem.
De andere kittens, dat is een nest van drie (1 doodgegaan) van Kleo, een van de zwartwitte kittens van vorig jaar, en een jonger nest van één (2 doodgegaan) van haar zus, nog zonder naam. De twee zussen doen onderling niet moeilijk en wisselen hun kittens even makkelijk uit, hoewel de naamloze moederpoes een soort bevallingsparanoia had, want ze was totaal in de war, likte een kitten van Kleo terwijl ze zelf aan het baren was en sloeg totaal geen acht op haar pasgeborene, enkel op het grotere katje. Vervolgens heeft Kleo het pasgeboren katje schoongelikt, de navelstreng en placenta geregeld, en had naamloze moederpoes geen rust want die zat de hele tijd achter de grotere kittens aan en bracht ze weer terug naar het nest.... terwijl die katjes net de ruimte aan het ontdekken waren... wat een frustratie voor allemaal. Het heeft een aantal dagen geduurd voordat de rust was weergekeerd bij alle poezen, groot en klein. Regelmatig liggen er nu dus grotere katjes te zogen bij hun tante of bij Kleo, en Pitouro schuift ook aan, en zo is het een hele gezellige boel.....
Ben blij met de katten-maatregelen die we al genomen hadden. Nu is het schoonmaken weer iets meer werk, maar L doet zijn deel. En als ik er geen zin in heb, blijf ik gewoon in de slaapkamer....
Dat was het dan weer, volgende keer alles over de tentoonstelling en presentatie van de Antipata Kids!
Ik heb net een paar dagen buikgriep achter de rug. Heel vervelend met koorts, buikpijn, diarree, hoofdpijn, alles erop en eraan. L heeft me allerschattigst en bekwaam verzorgd. Ik heb twee dagen in bed doorgebracht, en vandaag ben ik in en om het huis om weer aan te sterken. Ouders afgebeld.. gelukkig zijn het de 'rustige' dagen van de week (op dinsdag woensdag en donderdag heb ik zo'n 12-13 kinderen).
Deze week zijn we bezig met "kleur". We hebben o.a. mandala's gevilt in plastic bordjes (voor de vorm) en kunstenaar Nikos is geweest om met de kids te mozaïeken.
Tja dat verplaatsen van spullen..... we waren het wel zat hoor na twee weken: tafeltjes en stoeltjes terugzetten, ezels met schilderijen aan de kant, en tussen de middag weer alles stapelen en opbergen onder de schragen-tafels, met blauwe doeken afdekken, stoelen inklappen en aan de kant, tafels wegzetten, ezels met schilderijen weer op hun plek enzovoort enzovoort enzovoort.......
Maar de tentoonstelling is goed verlopen, er was belangstelling, er zijn dingen verkocht. We hebben hele gezellige avonden doorgebracht, meestal Efi, Dionysia (een jonge schilderes), soms Poli-anna met haar drie dochtertjes (waarvan er 2 mij heel graag hielpen met kaarden, vilten enzovoort), soms Nikos de mozaïek-kunstenaar. Op een avond was er helemaal niemand aan bezoekers. Toen hebben we een karafje wijn gehaald en hapjes aan de overkant, en haalde ik mijn gitaar uit de auto en hebben we ons eigen feestje gebouwd! De ouders en zus van Dionysia kwamen er ook nog bij, en zo hadden we het heel gezellig! Tja een mens moet toch wat nietwaar.
Ook was er op een avond een voorstelling met muziektheater voor groot en klein op het schoolplein, een voorstelling van Karangkjozis (schaduwpoppenspel) voor de kinderen en een lezing van een professor over scheepsbouw in het oude Griekenland, reuze interessant (nee echt!). Wat een cultuur in dat kleine Antipata! En al die avonden brachten wat meer publiek ook naar onze tentoonstelling.
Hier nog wat foto's van dingen die ik gemaakt heb tijdens de tentoonstelling:
gevilte stenen
bloem in wording
grapje!
bloedmooi tasje
ketting op bestelling
bloem af-bestelling
CAL week 6 zit er ook aan: de grote oude knoestige olijfboom hier tegenover
In Sami heb ik de tweede keer dat ik er was een groepskunstwerk gemaakt met de kinderen. Frederike had een lege muur in het restaurant, die ze wel opgevrolijkt wilde. Na wat doorpraten erover was het wel handig als het verplaatsbaar zou zijn, want misschien werd die muur wel afgebroken in de winter om ingang te worden naar het zwembad. Afijn, ik bedacht iets simpels met kleur en kartonnen vierkanten, hangend aan nylondraden aan een bamboestok. En zo gezegd zo gedaan. De kids gingen enthousiast aan het schilderen met elk maar twee kleuren en wit, een stuk of zes vierkanten en een specifieke opdracht daarmee. Om 21uur hadden we zo'n tachtig beschilderde vierkanten die nog moesten drogen... Ik ben maar even een hapje gaan eten, en toen ik terugkwam begonnen aan de klus van het rangschikken en rijgen en ophangen... Om middernacht zou ik eigenlijk stoppen maar het was bijna klaar en het werd zo mooi... dus ik maakte het natuurlijk af. Om half één was ik klaar, dik tevreden! En op de lange donkere rit naar huis voelde ik me zooooo blij!
De derde keer met de kinderen in Sami hebben we dromenvangers gemaakt. Altijd leuk om te doen. Wel behoorlijk veel voorbereiding en organisatie vooraf omdat ze het anders in de beperkte tijd niet af konden krijgen. Maar het was weer goed gelukt!
uitzicht bij de camping/zwembad/restaurant in Sami
van klein tot...
...groot bezig met een dromenvanger
Wat ook goed lukt is het zwemmen (bijna) elke ochtend. Heerlijk die zee in alle rust. Ik ga vrijwel altijd naar Emblisi, is het makkelijkst. Ontbijtje en kleren mee, en dan direct door naar de school in Antipata. Ik voel me dan (bijna) de hele ochtend lekker fris (behalve als het over de 30 graden is).
op weg naar Emblisi langs Fiskardo....
Nu mijn werkzaamheden minder worden, merk ik dat ik weer meer ga nadenken over "hoe ik nu verder wil/ga/moet", met Yemanja en met mijn eigen groei. Er bubbelt van alles in mij op maar wat is realistisch en wat levert genoeg inkomen op? Ingewikkeld vind ik het, ik ben er voorlopig niet uit dat weet ik wel.
Nog wat foto's van Antipata Kids:
trots met hun gevilte steen
te weinig ruimte aan tafel? geen probleem
weefprojectje van 3 1/2 jarige Noah
Jawel, ook met hun een groeps kunstwerk! om in de school achter te laten....
Mijn Yotaki liet me vorige week twee keer goed schrikken. De eerste keer hoorde ik ineens van linksvoor "kdoep kdoep kdoep", dat klonk niet goed. Ik was bang voor schokbreker of iets dergelijks met mijn lekenverstand, Alekos (de plaatselijke automonteur) vond het ook niet goed klinken, deed m op de brug omhoog, haalde het wiel los en... er vielen brokken steen uit. Gelukkig dat viel mee!
De tweede keer ging het rechterraam niet meer dicht. Oeps. Geen geluidje van het motortje, niets. De snuggere zoon van Alekos keek ernaar, probeerde de knopjes rechts en vroeg toen: probeer dat knopje daar links eens. Had ik dat per ongeluk zonder te weten ingedrukt, was een soort beveiliging.......ik voelde me behoorlijk stom maar... welk een geluk bij twee ongelukjes!
Rest me nog alleen te verhalen over de katten. Ik kan melden dat Pitouro (inmiddels Pitouritsa) een volledig nieuw glanzend zwart vachtje heeft, gegroeid is als kool en zich als kitten gedraagt: speels, hongerig, sociaal, eigenwijs en dan ineens wop, in slaap. Ook haakt ze tegenwoordig gezellig aan met het zogen bij de andere kittens, no problem.
De andere kittens, dat is een nest van drie (1 doodgegaan) van Kleo, een van de zwartwitte kittens van vorig jaar, en een jonger nest van één (2 doodgegaan) van haar zus, nog zonder naam. De twee zussen doen onderling niet moeilijk en wisselen hun kittens even makkelijk uit, hoewel de naamloze moederpoes een soort bevallingsparanoia had, want ze was totaal in de war, likte een kitten van Kleo terwijl ze zelf aan het baren was en sloeg totaal geen acht op haar pasgeborene, enkel op het grotere katje. Vervolgens heeft Kleo het pasgeboren katje schoongelikt, de navelstreng en placenta geregeld, en had naamloze moederpoes geen rust want die zat de hele tijd achter de grotere kittens aan en bracht ze weer terug naar het nest.... terwijl die katjes net de ruimte aan het ontdekken waren... wat een frustratie voor allemaal. Het heeft een aantal dagen geduurd voordat de rust was weergekeerd bij alle poezen, groot en klein. Regelmatig liggen er nu dus grotere katjes te zogen bij hun tante of bij Kleo, en Pitouro schuift ook aan, en zo is het een hele gezellige boel.....
Ben blij met de katten-maatregelen die we al genomen hadden. Nu is het schoonmaken weer iets meer werk, maar L doet zijn deel. En als ik er geen zin in heb, blijf ik gewoon in de slaapkamer....
Dat was het dan weer, volgende keer alles over de tentoonstelling en presentatie van de Antipata Kids!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten